به گزارش خبرنگار تشکل های دانشجویی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ علی شریفی زارچی، استاد کامپیوتر و بعضا خبرساز دانشگاه صنعتی شریف در جدیدترین اظهارات خود ادعا کرده بود ۸۹ درصد از اساتید دانشگاه شریف مذاکره با ترامپ را به صلاح کشور می‌دانند.
مستندات ادعای وی در این خصوص برپایه نظرسنجی از اساتید دانشگاه شریف در یک گروه تلگرامی است. گروهی که تنها ۵۰ درصد از اساتید دانشگاه در آن عضویت دارند و در عین حال تنها ۱۵ درصد از اساتید حاضر در همین گروه نیز در نظرسنجی وی شرکت کردند. البته او به این موضوع در اعلام نتایج نظرسنجی خود اشاره‌ای نمی‌کند.
برخی از دانشجویان بسیج دانشجویی شریف با توجه به تخصص این استاد دانشگاه در هوش مصنوعی با اعلام شرایط و فضایی که او نسبت به نظرسنجی در آن اقدام کرده است از هوش مصنوعی (chatGPT) خواستند وضعیت و درصد قبولی نظرسنجی وی را بررسی و تحلیل کند.این هوش مصنوعی ضمن وارد دانستن ایراداتی نسبت به نظرسنجی انجام شده و اذعان به وجود اشکالاتی در سوگیری نمونه‌ای و سوگیری عدم پاسخ در این نظرسنجی، اعلام کرده است به دلیل اینکه گروه تلگرامی که این استاد شریف در آن نظرسنجی کرده است شامل کمتر از ۵۰ درصد از اساتید است لذا نتیجه اعلام شده قابل تعمیم به همه اساتید دانشگاه نیست.
این هوش مصنوعی در پاسخ خود توصیه‌های علمی به این استاد کامپیوتر شریف درباره نحوه صحیح برگزاری نظرسنجی کرده است که در ادامه می‌بینید:
دانشجویان بسیجی دانشگاه شریف در واکنش به این موضوع در توئیت رسمی خود اعلام کردند:چطور برخی اساتید در علم و فن به تجربه تمسک می‌جویند و به دانش روز که بر تجربه بنا شده اهتمام می‌ورزند، اما در نحوه‌ی تعامل با زورگویان جهان به تجربه‌ی گذشتگان نمی‌نگرند؟ای کاش در این دانشگاه سه واحد تجربه تعامل با آمریکا نیز تدریس شود!اما نکته‌ی مهم‌تر اینجاست که چرا آقای زارچی تلاش دارد القا کند که اساتید شریف مذاکره با آمریکا را به نفع کشور می‌دانند؟ درحالی که تجربه کشور خودمان به ما نشان می‌دهد ما هیچ‌وقت از مذاکره با آمریکا خیری ندیدیم و اعتماد به آمریکا در زمان‌های مختلف همیشه برای ما آسیب‌زا بوده است. کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، توافق الجزایر، عقب‌نشینی هسته‌ای داوطلبانه در اوایل دهه‌ی ۸۰ و درنهایت توافق برجام همه به ما نشان می‌دهند که مذاکره با آمریکا همیشه برای کشور مایه شر بوده و هیچ خیری برای ما نداشته است.
البته اساتید دانشگاه شریف به درجات علمی والایی دست یافته‌اند که توانستند به عضویت هیئت علمی دانشگاه برجسته‌ی شریف درآیند. در این صورت این سوال به وجود می‌آید که چطور این اساتید در علم و فن به تجربه تمسک می‌جویند و به دانش روز که فلسفه‌اش بر مبنای تجربه سوار شده به شدت اهتمام می‌ورزند، اما در نحوه‌ی تعامل با ابرقدرت‌ها و زورگویان به تجربه‌ی گذشتگان نمی‌نگرند؟
چرا اعتقاد دارند در دانش باید ایدئولوژی را کنار گذاشت و به تجربه اکتفا کرد، اما در مسائل سیاسی می‌توان بار‌ها از تجربه عبور کرد و صرفا با ایدئولوژی‌های غیررئالیستی در روابط بین‌الملل تصمیم گرفت؟شریفی زارچی در ماجرای قطع همکاری دانشگاه شریف با خود در شهریور سال ۱۴۰۲ نیز وارونه نمایی کرد و این موضوع را به موضع‌گیری‌های خود در اغتشاشات سال ۱۴۰۱ ربط داد و آن را سیاسی خواندند.این در حالی بود که اعضای هیئت اجرایی جذب دانشگاه دلیل این موضوع را پایان همکاری مهلت ۵ ساله قرارداد پیمانی وی با دانشگاه شریف و عدم ارایه مستندات و فعالیت‌های علمی از سوی این استاد دانشگاه برای بررسی در این هیئت اعلام کرده بودند.
در بخشی از نامه قطع همکاری ارسال شده به شریفی زارچی که توسط دبیر هیئت اجرایی جذب جهت اجرا به رییس دانشگاه ابلاغ شده، آمده بود: دانشگاه با توجه به پایان مهلت پنج ساله قرارداد پیمانی ایشان، سه مرتبه در تاریخ‌های ۲۷ خرداد ۱۴۰۰ و ۳۰ آذر ۱۴۰۰ و ۵ شهریور ۱۴۰۱ در نامه‌هایی، از وی خواسته است تا مستندات علمی خود را برای تمدید قرارداد یا تبدیل وضعیت ارائه کند.وی سال تحصیلی جدید دوباره همکاری رسمی خود با این دانشگاه را آغاز کرد. هر چند تلاش شد حضور او به تغییر دولت ربط داده شود، اما طبق برخی شنیده وی در اسفندماه سال ۱۴۰۲ نامه‌نگاری‌هایی را صورت می‌دهد و نهایتا در فروردین ۱۴۰۳ با بازگشت این استاد دانشگاه شریف به دانشگاه موافقت می‌شود و از همان روز فرآیند اداری این کار دوباره به جریان می‌افتد.
گزارش از هادی هدایت زاده
